नवमानव

जगतमा नव-मानव भो अरे फगत-मा-नव-मानव जो छ रे
छ त कुनै उस-मा-नवता कतै भन सखे ! मन-मा-नवता भए

पर छ जो उस-मा- नवता, समा भर छ केवल ऊ रति-तासमा
अनि छ लत् उसको मधु-मांसमा तर नि भन्छ सधैँ छ विवेक् ममा

न छ दया अनि सत्य, पवित्रता नियम, ज्ञान र ध्यान, सुमित्रता
छ त कतै नव चिन्तन वेदको सकल लोक छ व्यापक भेदको

न छ कुनै उसमा-नव संस्कृति न छ कुनै उसमा नव आकृति
तर नि ऊ नव-मानव भो अरे फगत-मा-नव-मानव जो छ रे

भन न मानव - मा-नवता गयो अब त मा-नव दानव पो भयो
र पनि भन्छ म मानव हो अरे जगतमा नव-मानव भो अरे